
Papa... Ja Sevan
By Storybird

17 Nov, 2023

Op een zonnige zaterdagochtend zat Sevan op de grond, omringd door zijn speelgoedauto's. Hij keek naar zijn vader die aan de keukentafel zat, druk aan het werk op zijn laptop. "Papa", begon Sevan, "waarom heet ik Sevan?"

Zijn vader keek op van zijn laptop en glimlachte naar zijn zoon. "Dat is een goede vraag, Sevan", antwoordde hij. "Sevan is een heel speciale naam, weet je."

"Waarom is het speciaal, Papa?" vroeg Sevan, zijn ogen glinsterden van nieuwsgierigheid. Zijn vader sloot zijn laptop en ging naast zijn zoon op de grond zitten.

"Sevan is een naam uit Armenië, dat is het land waar je overgrootvader vandaan komt", legde zijn vader uit. Sevan keek hem aan met grote ogen. "Waar ligt Armenië, Papa?"

Zijn vader lachte zachtjes. "Armenië ligt ver weg, Sevan. Het ligt in een deel van de wereld dat we Azië noemen." Sevan knikte, zijn gezichtje strak van concentratie.

"En weet je wat nog specialer is aan je naam?" vroeg zijn vader. Sevan schudde zijn hoofd en zijn vader ging verder. "Er is een heel mooi meer in Armenië dat ook Sevan heet."

Sevan's ogen werden nog groter. "Een meer met mijn naam? Dat is cool!" Hij sprong op en rende naar de boekenkast om zijn atlas te halen.

Samen keken ze naar de kaart van Armenië en vonden het Sevan-meer. "Wow, dat is een groot meer!" riep Sevan uit. Zijn vader knikte en glimlachte.

"Maar Papa, we wonen in Nederland. Waarom hebben we een Armeense naam?" vroeg Sevan. Zijn vader nam een diepe adem en begon het verhaal van hun familie te vertellen.

"Je overgrootvader verhuisde van Armenië naar Nederland. Hij wilde dat we onze Armeense wortels zouden blijven herinneren, dus gaf hij ons Armeense namen."

"Dus, ik ben Armeens én Nederlands?" vroeg Sevan, zijn ogen vol ontzag. Zijn vader knikte. "Ja, Sevan. En dat maakt je heel bijzonder."

"En hoe ben ik geboren, Papa?" Sevan's vader lachte. "Dat, mijn lieve jongen, is een ander verhaal."

"Je moeder en ik wilden heel graag een kindje. Op een dag kwamen we erachter dat we een baby zouden krijgen. En toen je geboren werd, waren we de gelukkigste mensen op aarde."

Sevan luisterde aandachtig, zijn ogen straalden van verwondering. "En toen noemden jullie me Sevan, naar het meer in Armenië?" Zijn vader knikte. "Ja, Sevan. Dat hebben we gedaan."

"Ik vind het leuk om Sevan te zijn," zei Sevan en gaf zijn vader een knuffel. Zijn vader glimlachte en sloeg zijn armen om zijn zoon. "En wij zijn heel blij dat jij onze Sevan bent."

Die avond, toen Sevan in bed lag, dacht hij na over alles wat hij die dag had geleerd. Hij voelde zich speciaal, wetende dat hij een naam deelde met een prachtig meer in Armenië.

Hij dacht na over zijn overgrootvader die zo ver had gereisd en zijn familie een nieuw thuis in Nederland had gegeven. Hij voelde zich trots om Armeens en Nederlands te zijn.

En hij realiseerde zich hoeveel zijn ouders van hem hielden, vanaf het moment dat ze wisten dat ze een baby zouden krijgen, tot aan de dag dat hij werd geboren en elke dag daarna.

Sevan viel die nacht in slaap met een glimlach op zijn gezicht. Hij droomde van het Sevan-meer, glinsterend onder de Armeense zon, en van zijn familie, lachend en spelend aan de oevers.

De volgende ochtend vertelde Sevan aan zijn vrienden op school over zijn Armeense naam en zijn bijzondere familiegeschiedenis. Hij was trots op wie hij was en waar hij vandaan kwam.

En elke keer als hij zijn naam hoorde, voelde hij een warme gloed van binnen. Want hij was Sevan, vernoemd naar een prachtig meer, deel van een liefdevolle familie, en met een unieke mix van culturen in zijn bloed.

Sevan's vader had gelijk. Zijn naam was speciaal, en hij was speciaal. En hij zou nooit meer vergeten hoe hij aan zijn naam kwam, en hoeveel liefde en geschiedenis erin verborgen lag.

Vanaf die dag voelde Sevan zich sterker en zelfverzekerder. Hij was trots op zijn naam, op zijn familie en op zijn achtergrond. En hij keek uit naar alle avonturen die nog zouden komen.

Elke avond voor het slapengaan, keek Sevan naar de sterren en dacht aan het Sevan-meer. En elke ochtend als hij wakker werd, was hij blij om Sevan te zijn, de jongen met de bijzondere naam en de prachtige familiegeschiedenis.

En zo groeide Sevan op, altijd nieuwsgierig, altijd leergierig, en altijd trots op wie hij was. En hoewel hij nog vele vragen had, wist hij één ding zeker: hij was geliefd, en hij was speciaal. En dat was het belangrijkste van alles.