Zoë Nightshade, de dappere luitenant van Artemis, had bruine haren en sprankelende bruine ogen. Ze was amper 20 jaar oud toen ze ontdekte dat ze zwanger was. De schok was groot, maar ze wist dat ze kon rekenen op de steun van haar medejagers.

Artemis, de godin van de jacht, was verrast over de zwangerschap van Zoë, maar ze was vastbesloten om haar luitenant te steunen. Met de hulp van haar medejagers, bereidde Zoë zich voor op haar nieuwe leven als moeder.

Na negen maanden werd Luna Artemisia Nightshade geboren. Haar geboorte was een bron van vreugde voor Zoë, die vastbesloten was om haar te beschermen tegen de gevaren van de wereld.

Luna groeide op onder de zorgzame blik van haar moeder, Artemis en de jageressen. Ze ontwikkelde zich tot een dapper en onafhankelijk meisje dat niet bang was om haar mening te geven.

Toen Luna zes werd, konden Artemis en Zoë haar verjaardag niet bijwonen vanwege een groot feest op Olympus. Luna was teleurgesteld, maar begreep dat haar moeder en Artemis verplichtingen hadden.

Na het feest, vertelde Zoë aan Artemis wat er was gebeurd. Artemis was niet boos op Zoë, maar was eerder bezorgd over haar welzijn. Ze beloofde Zoë te helpen door deze moeilijke tijd.

Negen maanden later werd Avery Phoebe Nightshade geboren. Net als bij Luna, was Zoë vastbesloten om haar dochter te beschermen en haar te leren hoe ze een sterke, onafhankelijke vrouw kon worden.

Na twee jaar, kregen Artemis en Zoë met de hulp van Aphrodite een zoontje. Ze noemden hem Hunter Nightshade, een passende naam voor de zoon van een jageres en een godin.

Luna, Avery en Hunter groeiden op tot sterke jongeren, onder de waakzame ogen van hun moeder, Artemis en de jageressen. Ze leerden de kunst van de jacht en het respect voor de natuur.

Ondanks de uitdagingen en moeilijkheden die ze had meegemaakt, was Zoë dankbaar voor het leven dat ze had. Ze had een gezin dat van haar hield en een doel in het leven.

De jageressen waren trots op Zoë. Ze hadden haar zien groeien en hadden haar gesteund in haar moeilijkste tijden. Nu waren ze getuige van de volgende generatie jagers.

Luna, Avery en Hunter waren trots op hun moeder en Artemis. Ze wisten dat ze sterke, onafhankelijke individuen waren geworden dankzij de liefde en steun die ze hadden ontvangen.

Artemis, de godin van de jacht, was trots op haar luitenant en haar kinderen. Ze had gezien hoe Zoë en haar kinderen waren gegroeid en had hen gesteund in hun reis.

Hun verhaal is een inspiratie voor alle jageressen en een herinnering aan de kracht van de wil om te overleven, te groeien en te bloeien, ondanks de moeilijkheden die op hun pad komen.